Morillonio salutem plurimam dicit2.
[1] Praeter caeteros omnes et optimos et doctissimos uiros, quorum ego probitate et doctrina ad studiorum meorum totiusque uitae rationes componendas utor, unus tu es est quiem . postquam amicum magno Dei beneficio nactus sum, mearum rerum omnium cognoscendarum Arist. et probandarum Aristarchum mihi proposui, quippe cuius quod quantum eruditionem, pietatem, grauitatem, iudicium et in colendis amicitiis diligentiam ualeas multis priuatis et publicis exemplis probe intellexerim perspectam habeam; atque illud etiam sci. aperte sciam me meaque omnia quantum me measque res omnes singulari a te beneuolentia et cura esse suscepta prosequaris, id quod ego inter maxima quae mihi a patria per unquam a patria uarias regiones peragranti unquam contigerint commoda summum duco atque amplissimum. [2] Quamobrem3 cum tantum ego tibi tribuam et fidam ut nulli mortalium magis mortalium, rei non tantum meae unius quantum tuae ipsius propriae, quantum omnium piorum et catholicorum hominum cognoscendae communis cognoscendae et promouendae rationem tibi exponere et curam etiam imponere non dubitaui. Quid autem hoc sit paucis accipies.
[3] Praefationem huic sacro Bibliorum operi, quod catholici regis consilio et . auctoritate susceptum a Plantino est, praefigendam eiusdem regis mei mandato his proximis diebus ante diebus exarabam, accepto argumento ab eodem rege; qui quid in praefatione agendum esset4 idem praescrip. ipse mihi praescripserat, ut de diuinorum librorum dignitate et utilitate, de linguarum usu deque suo ipsius in hoc opere . in hac re consilio agerem. [4] Huius autem praefationis exemplum antequam regi meo ostendum uidendum mittam tibi corri. . missum ostenderem, tibi legendum corrigendum et, pro tuo singulari ingenio et iudicio censendum, examinandum corrigendumque mittere decreui quod quod. Id autem negotium inter plurima alia, quae publicarum rerum causa sustines, tibi non tatumtantum tantum in ei in meam, sed in totius christianae reipublicae gratiam suscipiendum esse non dubito. Cupio autem non rerum modo quae in praefatione tractantur, sed uerborum etiam rationem et totius orationis rationem a te haberi censuramque adhiberi, qualem ego a te expecto, qui me praeter caetera hoc etiam nomine tibi deuinctissimum perpetuo habebis. Latiores margines in exemplo relinqui parari uolui ut adscribendis correctionibus, additionibus aut detractionibus et omnium animaduersionum uel notarum generibus adscribendis commodus esset locus.
[5] unum autem te Illud autem porro te exoratum uelim ut, quanto id commodo tuo fieri possit, citissime etxemplumexemplum ipsum una cum tua censura adiuncta mittatur nobis remittatur. pr Gratissimum praeterea mihi erit feceris si domino Pigio legendum ostenderis, cuius etiam iudicium sententiam uel eius uel tuis literis conscriptam indicabis.
[6] Vale. Antuerpiae, 11 Maii 1570.